De universiteit is een geweldige wereld. Als medewerker heb je er gigantisch veel vrijheid. Je vindt er leuke, bevlogen, interessante, toegewijde en stronteigenwijze mensen. Het vonkt en het bruist van de ideeën in die grijsbruine treurwoestijnen. De universiteit is ook een rare wereld, vol tegenstrijdigheden. Innovatief, vooruitstrevend, en oerconservatief en traditioneel. Open, internationaal, dynamisch en een naar binnen gerichte, wereldvreemde cocon. Veilig, warm, lief en een slangenkuil. De universiteit heeft mij alles gegeven. Kennis, groei, blijdschap, voldoening, ontroering, vriendschap, ergernis, verbijstering en haast niet te verteren frustratie.
Op deze site schrijf ik over de universiteit als lerende (onderwijs)organisatie. Ik schrijf over de successen, maar ook over het geworstel en gedoe dat bij leren en bij organisaties hoort. Ik wil op zoek naar wat universiteiten zo geweldig en bizar maakt en wat dat betekent voor het onderwijs. Want bij die maatschappelijke taak van de universiteit ligt mijn hart. Welke mooie initiatieven, geweldige ideeën, onnodige belemmeringen en heilige huisjes kom ik tegen? Ik zoek geen eenduidige antwoorden en oplossingen, niet de achttien beste tips & tricks. Ik verzamel zoveel mogelijk perspectieven en verhalen.